Ondertussen is mijn Cyprus avontuur al weer 6 weken achter de rug. Het is super fijn om thuis te zijn na zo'n lange periode. Al was het natuurlijk precies de week dat ik terug kwam ijskoud, waardoor het acclimatiseren best heftig was! Dit was de tweede week van oktober, niks vergeleken met dit weekend natuurlijk waarin het in de helft van het land gaat sneeuwen (al niet in Den Haag, jammer!)
Ondertussen kan ik verslag doen van wat het me opgeleverd heeft. Met een kleine slag om de arm, want men zegt dat het lichaam zo'n 4-6 maanden nodig heeft voordat je ten volle profiteert van je apherese behandelingen.
Achteraf gezien, was het toch een behoorlijk heftige tijd in Cyprus. Vooral de laatste twee weken waarin ik drie in plaats van twee aphereses heb gedaan en mijn vriend al terug naar Nederland was. De afgelopen 6 weken, terug in Nederland, stonden voor mij in het teken van isolatie en rustig aan doen. "De helft van wat je denkt aan te kunnen" bleef het credo. Heel ongezellig hoor, ben je na zo'n lange tijd terug in Nederland, moet je je familie en vrienden mijden om te zorgen dat je niet verkouden wordt of nog een keer Covid krijgt. Doordat ik weet dat het tijdelijk is, is het wel te doen, maar leuk is anders.
Waarom is dat dan? Ja goede vraag. Mijn weerstand is behoorlijk laag. Door de apherese is mijn bloed een stuk schoner, maar het lichaam is herstellende. Daar gaat dus alle energie naar toe. Ziek/verkouden worden betekent dat daar dus minder energie voor is, dus is het moeilijker om het af te weten. Bovendien zou een nieuwe Covid besmetting er toe leiden dat er weer nieuwe microclots ontstaan, mogelijk virusresten achterblijven, meer cytokines etc. Dan kun je dus weer opnieuw beginnen met apherese. Geen wenselijk scenario als je het mij vraagt! Daarnaast merk ik dat mijn weerstand gewoon echt laag is. Ik kreeg zelfs een blaasontsteking door het dragen van een strakke compressielegging voor mijn bloeddruk. Bizar. En uiteraard heb ik in het vliegtuig terug naar Nederland iets opgedaan waardoor ik enorm vermoeid werd, veel last kreeg van mijn longen en mijn tinnitus enorm verergerde. Gemiddeld duurt het dan zo'n 2,5 week voor ik ergens over heen ben (ja, door de lage weerstand) dus ik ben met al die ellende toch wel 5 weken bezig geweest. Daarnaast had ik vorige week ook nog een terugval, doordat ik over mijn grenzen heen was gegaan.
Naast de nadelen van die lage weerstand merk ik gelukkig ook verbetering! Ik heb nog steeds veel minder pijn. Ik denk dat de pijn echt wel met 80% verminderd is. Ook heb ik nog steeds een veel helderder hoofd. Wat heel handig is, want daardoor kan ik weer een beetje werk opbouwen, en winnen met spelletjes ;). Daarnaast bouw ik het wandelen weer op en ben ik nog bezig met spieroefeningen. Ondertussen lukt 2,5 km wandelen! Dat is ook leuk, want al die herfstkleuren in het bos zijn natuurlijk prachtig. Helaas valt mijn haar nog steeds wel bovenmatig veel uit, maar het groeit veel sneller. Dus dat is eigenlijk best gek.
Helaas is nog niet alles verbeterd. Zo is mijn vermoeidheid nog steeds killing. Mijn tinnitus is af en aan ook heftig en mijn prikkelgevoeligheid ook. Mijn concentratie met normale dingen als een boek lezen gaat prima, maar ik merk dat als dingen nieuw zijn ik het echt maximaal maar 15-20 minuten volhoud voordat ik hoofdpijn krijg.
Al met al kijk ik terug op een heftige periode, maar ben zo blij dat ik het gedaan heb! Het heeft mijn herstel een enorme boost gegeven. Nu blijf ik hopen dat dit nog even doorzet. Op zoek naar een nieuwe balans. Ondertussen ben ik ook nét begonnen met een SSRI, en heb ik misschien de mogelijkheid om in Nederland HBOTs te gaan doen. Ik ben dus ook nog niet klaar met deze blog en zal de komende tijd blijven posten hoe het met me gaat, welke behandelingen ik doe en wat ik al heb gedaan.
Liefs,
Liselotte
Heb je vragen over mijn posts, ervaringen met long covid of H.E.L.P. apherese? Schroom niet om een berichtje achter te laten onder aan de homepage of hieronder.