We verblijven tot donderdag in een heel klein dorpje, Pentakomo. Bestaande uit twee tavernes, een minimarkt, een kerk en wat huizen. Er zit een zwembad bij het appartement en daar besteden we het grootste deel van onze tijd. Het ligt ook vlak bij zee en dit gedeelte van het eiland staat bekend om haar witte rotsen. Alle ingrediënten om te relaxen, slapen, en beter te worden!
Dat is ook wel nodig want de nacht na de 2e apherese (maandag op dinsdag) is erg onprettig. Ik heb een aantal keer hartkloppingen tijdens mijn slaap. Ik was hier al voor gewaarschuwd door iemand in de whatsapp supportgroup, dus ik wist dat het erbij hoort. Maar leuk is anders. Daarnaast ontwikkelt zich enorme pijn, de bekende pijn maar dan wat heftiger in mijn gewrichten en spieren (die net weg was!), en huid en haarpijn, wat je ook wel eens hebt als je griep hebt. Lekker dan, oh long covid met je gekke wisselende symptomen.
Woensdag om 9.30 heb ik mijn eerste HBOT sessie. Ik kon me er van tevoren eigenijk weinig bij voorstellen. Ik had weleens wat foto's gezien van zo'n tank, maar daar bleef het dan ook bij. Wanneer we aankomen bij de kliniek krijg ik eerst een reprimande: wat ben je laat! We hadden je een half uur geleden al verwacht. Oh oeps... We hadden gemikt op 9 uur maar hadden 10 min vertraging. Schijnbaar verwachten ze je de eerste keer een uur van tevoren.
Dus lekker opgejaagd moet ik scrubs en crogs aantrekken en dokter Irina onderzoekt me. Alles is goed gelukkig! Ze vraagt hoe het gaat en ik vertel haar over mijn klachten. De hartkloppingen komen doordat het bloed stroomt op plekken waar het eerder niet stroomde, het moet harder werken en dat veroorzaakt de kloppingen. De toename in pijn is ook te verklaren doordat het bloed nu weer op plekken stroomt waar het eerst niet was waardoor het lichaam veel gevoeliger wordt. Het is dus pijn die ik al had maar nu beter voel. Geen fijn idee, schijnbaar filtert mijn brein veel pijn uit. De HBOT zou hierbij moeten helpen!
Vervolgens is het tijd voor de HBOT sessie. Je komt in een druk cabine dus het is belangrijk dat je je oren kan laten ploppen. De druk is alsof je 10 meter onderwater bent. Dus dat is best flink. Ook is het belangrijk dat je niets van metaal meeneemt. Zelfs je ringen moeten af, omdat het vonkjes kan veroorzaken.
Ik zit met 3 andere mensen in de cabine die het al vaker hebben gedaan. Ik herken 1 man van mijn eerste apherese. Bij meer mensen wordt dus deze therapie gecombineerd. Een verpleegkundige komt naast me zitten voor wat extra begeleiding de eerste keer. Dat is heel fijn.
Wanneer de drukcabine op "10 meter" is krijgen we zuurstofmaskers op en wordt er een film opgezet. Meet the fockers. Persoonlijk zou ik liever een boek lezen omdat de prikkels van beeld en geluid een uur lang nog best heftig zijn. Maar je hebt geen keus! In ieder geval ben ik blij dat het geen actiefilm is.
Na een half uur krijg je 5 minuten pauze van het zuurstofmasker en dan ga je weer een half uur door. Daarna wordt de druk langzaam terug naar normaal gebracht en eindigt de sessie.
Ik had verwacht dat ik meer zou merken tijdens de sessie, maar dat was in ieder geval de eerste keer nog niet zo. Ze raden aan om het een aantal keer te doen voordat je er echt iets van merkt. Het zorgt er namelijk voor dat er nieuwe haarvaten aangemaakt worden in je lichaam. Er komt meer zuurstof in het bloedplasma en plekken die te weinig zuurstof hebben krijgen weer meer. Hierdoor kunnen weefsels en cellen herstellen. Ik zal hier later nog een uitbreidere blog over schrijven, maar het klinkt als iets dat ik kan gebruiken! Al vraag ik me ook af of er dan niet meer ischemie-reperfusieschade ontstaat?
Op de weg terug naar Pentakomo merk ik dat ik super dorstig ben. En behoorlijk moe! Na een paar uur echter lijkt de pijn in mijn gewrichten wel wat af te nemen.
Donderdag vertrekken we naar Nicosia. Na een uurtje rijden door het mooie cypriotische landschap zijn we in de hoofdstad. We vinden het een verademing ten op zichte van Larnaca! Het voelt stads, ziet er veel minder verloederd uit en heeft een heel gezellig centrum. We hebben een geaircood koffietentje op de hoek van het hotel, dus we hebben meteen een aangename plek om het heetst van de dag door te brengen (als ik niet aan het rusten ben).
Nicosia is de enige stad ter wereld die anno 2022 nog verdeeld is. De lijn loopt van oost naar west, de ene kant is turks Cyprus en de andere kant grieks Cyprus. Omdat ik vrijdags mijn 2e HBOT heb logeren we in het griekse deel, we willen als we op tijd moeten zijn niet ook nog eens het risico lopen daar te moeten wachten (had achteraf gezien wel gekund hoor, de grens overgang gaat heel snel).
De HBOT van vrijdag verloopt rustig en zonder gedoe. Aleen is mijn bloeddruk 84 boven 54. Blijf ik wel 5 liter water per dag drinken? Ja zeker! Gelukkig maakt het voor de sessie niet heel veel uit. Ik voel me minder moe en dorstig daarna dan bij de eerste keer, maar wel heel hongerig. Uit navraag blijkt dat het allemaal hele normale reacties zijn.
Ik durf het aan om dit keer 's middags een echte koffie te nemen, en niet decaf. Wát voel ik me goed daarna! Althans qua energie. Ik heb de afgelopen 2,5 jaar overwegend decaf gedronken en sinds april niet anders meer. Ik besluit te onderzoeken of de cafeïne misschien mijn bloeddruk omhoog brengt. Ik schaf daarom een bloeddruk meter aan en uit mijn gedegen onderzoek met n=2 kan ik concluderen dat mijn bovendruk zo'n 10 punten stijgt na een kop koffie. Ik ga deze week in de gaten houden of het iedere keer zo is.
Een vriendin uit mijn studietijd komt uit het noordelijk deel van Nicosia. Vrijdags gaan we daar uit eten. Het wordt iets later dan ik gewend ben door al die gezelligheid. Helaas heb ik toch een beetje spijt de dag erna, er volgt namelijk een 2 dagen durende kater!! Je zult begrijpen dat ik geen alcohol gedronken heb, want dat doe ik al bijna twee en een half jaar niet meer. Dit kater gevoel heb ik helaas heel vaak gehad sinds ik long covid heb, en ik ben er niet achter wat het nou is. Soms gebeurt het gewoon spontaan!
Wij vertrekken zondag naar Mazotos, waar we een heerlijk appartement aan zee hebben (en een nespresso apparaat ;) ).
Op maandag voel ik me een stukje beter, eigenlijk zoals voordat ik naar Cyprus kwam. Deze dag staat weer in het teken van veel eten en drinken, zodat ik de H.ELP. apherese van dinsdag goed kan doorstaan!
Liefs,
Liselotte
Ps. Je kan je aanmelden voor een email alert op de homepage als je een berichtje wil bij een nieuwe blogpost!
Heb je vragen over mijn posts, ervaringen met long covid of H.E.L.P. apherese? Schroom niet om een berichtje achter te laten onder aan de homepage of hieronder.