Ik ben Liselotte en ik heb Long covid (PASC, post covid syndroom of hoe je het ook maar wil noemen). Ondertussen duurt deze reis al sinds april 2020. Momenteel volg ik hyperbare zuurstof therapie om verder te herstellen. In deze blog reeks beschrijf ik mijn ervaring en bevindingen: hoe ik me voel en hoe ik de hyperbare zuurstof therapie ervaar.
Ondertussen heb ik 15 behandelingen gehad. Vooral vorig weekend was zwaar. Ik wilde graag een nieuwe blog schrijven na nummer 2 maar ik lag er he-le-maal af. Deze week ging het heel wisselend. De ene dag voelde ik me wel wat energieker en andere dagen was het weer helemaal niks. Waar ik me meestal vlak na de behandeling opeens heel fit voel, is het wel oppassen want als ik daar naar handel stort ik een uurtje later weer in. Dus lekker dutjes blijven doen wanneer ik thuis kom van de behandeling.
Deze week was de eerste week van het nieuwe schema. Dat betekent dat ik de sessie om kwart over 4 start en ik rond half 4 thuis weg moet. Hierdoor is het veel makkelijker om overdag al mijn dingen te doen. Wat vooral inhoudt wandelen, spieroefeningen, en een heel klein beetje werk. maar vooral: voldoende rust pakken!
De sessies duren op het moment anderhalf uur. De eerste twee weken zaten ze op een ander schema en duurden de sessies 1 uur en 50 minuten. Grappig genoeg voelt dat echt als een wereld van verschil. Zo fijn dat het wat korter is! De mensen van de kliniek beweren dat het niet uitmaakt voor de effectiviteit van de behandeling. Wat ik wel gek vind want je zit 20 minuten korter aan de zuurstof. Maar dit schijnt de internationale standaard te zijn en het oude schema was alleen om mee te kunnen doen aan een onderzoek.
Wanneer de sessie start heb je zo'n 10 minuten nodig om "af te dalen" naar een druk vergelijkbaar met 14 meter onder water. Dit is anders dan in Cyprus, waar ze maar tot 10 meter diepte gingen. In die 10 minuten moet je zorgen dat je je trommelvliezen veilig houdt, en dat doe je - net als bij duiken - door te klaren en slikken. Je krijgt dan ook een glaasje water en een snoepje naar keuze om dit te vergemakkelijken. Als blijkt dat je hier veel problemen mee hebt dan kunnen ze bij de kliniek je oren uitspuiten of buisjes plaatsen. Gelukkig is dat bij mij niet nodig. Het betekent ook dat als je verkouden bent en je neus/oren dichtzitten je de tank niet in mag. Voor iemand die al 4 maanden in isolatie zit is dat best een fijn idee ;)
Na die 10 minuten en 14 meter mag je je masker opzetten. De maskers die ze hier gebruiken zijn in gebruik iets minder fijn dan in Cyprus, ze zitten nogal snel een beetje verkeerd, waardoor er lucht langs gaat en dat is nou net niet de bedoeling. Met dat masker adem je 20 minuten lang 100% zuurstof in. In de tussentijd mag je een beetje lezen of de film kijken die ze afspelen. Aangezien dat nogal veel prikkels zijn ga ik als een malle door mijn "leeslijst" heen! Dan volgt er 5 minuten pauze. Met die pauzes heb ik in Cyprus een slechte ervaring opgedaan (zoals beschreven in deze blog), omdat ik door de warmte en hoge luchtvochtigheid een astma aanval kreeg. Nou toen was dus het hele effect van die dure HBOT sessie tenietgedaan. en het vervelende is dat je nergens heen kan, geen medicijnen mag meenemen. Dus wat ik hier in Nederland heb afgesproken is dat ik het masker op mag houden tijdens de pauzes. Dan komt er namelijk normale lucht van buiten de tank doorheen. Dat is echt win-win voor mij, want dan hoef ik niet zo te hannesen met het wisselen van masker en mondkapje.
Na de 5 minuten pauze volgt er weer zuurstof voor 20 minuten en daarna nog een keer deze riedel. Dus in totaal 3*20 minuten zuurstof. Als er nog 10 minuten op de klok staan begint het opstijgen. Hierbij houd je je masker op dus je moet er voor zorgen dat je je oren vrijhoudt met slikken.
Dus zo ziet zo'n sessie er uit. Volgende week begin ik weer in een nieuw boek. Deze week heb ik Het Zoutpad (Winn) uitgelezen. Had ik meteen weer iets om over na te denken.
Wat heel prettig is is dat deze kliniek niet moeilijk doet over voetenbankjes en kussens. Je kan het je dus redelijk gemakkelijk maken. Als je long covid hebt, is het namelijk best wel zwaar om anderhalf uur lang alleen maar te zitten op enigszins spartaanse stoelen. Zo'n voetenbankje maakt het echt wel dragelijker! In Cyprus hadden ze maar 1 plek met een voetenbank en die was voor degenen die orthostatische problemen hadden (dalende bloeddruk bij staan en zitten).
Een ander verschil is dat je in Cyprus je om moest kleden naar "scrubs" en Crocs. Hier in Rijswijk vinden ze het voldoende dat je kleding hebt met minimaal 50% katoen en mag je gewoon je schoenen aanhouden. Ook met betrekking tot sieraden zijn ze hier een stuk minder streng. Toch doe ik alles maar gewoon af en zoek ik vooral naar kleding die 90% katoen of meer heeft. Je weet maar nooit immers.
Het is best een vreemde ervaring dat het nu doordeweeks zo druk is met de behandelingen dat het wel echt voelt alsof ik vrij heb in het weekend. Stiekem is dat écht een fijn gevoel. Klein beetje terug naar normaal na bijna 3 jaar ziekte.
Volgende blog vertel ik over wat er in je lichaam gebeurt bij HBOT. Tot snel!
Liefs,
Liselotte
Ps. Je kan je aanmelden voor een email alert op de homepage als je een berichtje wil bij een nieuwe blogpost!
Heb je vragen over mijn posts, ervaringen met long covid, HBOT of H.E.L.P. apherese (bloedfiltering)? Schroom niet om een berichtje achter te laten onder aan de homepage of hieronder.
Коментарі